رویکرد آمایشی در مدل‌سازی تغییرات کاربری اراضی شهرستان بهبهان با به‌کارگیری تصاویر ماهواره‌ای چندزمانه‌ای

مطالعة میزان تغییرات و تخریب منابع در سال­های گذشته و پیش­بینی این تغییرات در سال­های آتی گامی مؤثر در برنامه­ریزی و کنترل تغییرات غیراصولی در آینده است. بنابراین، مقالة حاضر با هدف رویکرد آمایشی در مدل­سازی تغییرات کاربری اراضی شهرستان بهبهان با به‌کارگیری LCM و زنجیرة مارکوف انجام گرفت. آشکارسازی تغییرات کاربری اراضی با به‌کارگیری تصاویر ماهوارة Landsat، سنجنده­های ETM+ (تصویر سال 1378) و OLI (تصویر سال 1392) انجام گرفت. مدل­سازی نیروی انتقال با روش رگرسیون لجستیک و شش متغیر، مدل رقومی ارتفاع، شیب، فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از اراضی کشاورزی، فاصله از جاده و نقشة Evidence Likelihood انجام گرفت. برای تهیة نقشه­های فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از اراضی کشاورزی و فاصله از جاده، تحلیل فاصلة اقلیدسی، و برای تعیین همبستگی بین متغیرها ضریب همبستگی کرامر به‌کار گرفته شد. همچنین، شاخص ROC برای ارزیابی صحت مدل بررسی شد. مقایسة مساحت­های نقشة مدل­سازی‌شده با نقشة سال 1392 نشان داد مناطق مسکونی از 3157 هکتار در سال 1392 به 4180 هکتار، و اراضی کشاورزی منطقه از 15030 هکتار به 20778 هکتار افزایش یافته‌اند. اما روند تخریب مراتع نه‌تنها بهبود نیافته است، با شدتی بیشتر از گذشته ادامه دارد.